Reger Witold Wacław (1876 – 1904), działacz socjalistyczny i dziennikarz. Ukończył szkołę ludową oraz dwie klasy szkoły realnej w Nowym Sączu, a następnie rozpoczął tamże (1891) praktykę jako sprzedawca, później pracował (1892 – 1895) jako pomocnik handlowy w Przemyślu, kształcąc się drogą samouctwa. W 1895 wstąpił do Towarzystwa Partii socjalno-demokratycznej „Siła” w Przemyślu, a następnie w szeregi Socjalno-Demokratycznej Partii (SDP) w Galicji.

            Reger był wybitnym organizatorem, agitatorem i mówcą na licznych zgromadzeniach ludowych, wiecach pierwszomajowych i wieczorkach rocznicowych poświęconych uczczeniu tradycji ruchu robotniczego. Od czerwca do listopada 1895 za swe wystąpienia był kilkakrotnie aresztowany i stawiany przed sądem. Zagrożony więzieniem Reger wyjechał z Przemyśla w listopadzie 1895 r.

            W 1896 r. wrócił do Przemyśla i po odbyciu kary kilku tygodni trwającego aresztu, rozpoczął działalność polityczną jako reprezentant Związku Zagranicznego Socjalistów Polskich w szeregach SDP w Galicji, kolporter wydawnictw emigracyjnych i agitator, pracując zawodowo (od jesieni 1897) jako urzędnik Powiatowej Kasy Chorych. W 1898 r. został sekretarzem, a w latach 1899 – 1904 był przewodniczącym lokalnej organizacji Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej (PPSD) w Przemyślu; od r. 1898 pełnił również funkcje sekretarza podokręgu przemyskiego tej partii. Na VI Zjeździe Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej w Krakowie (6 – 8 I 1899) został wybrany na członka egzekutywy PPSD i w tym charakterze występował jako przedstawiciel Przemyśla na krajowych konferencjach i zjazdach tej partii (1899 – 1904).

W czerwcu 1898 Reger wraz z Hermanem Liebermanem był współzałożycielem i faktycznym redaktorem tygodnika „Głos Przemyski”, ukazującego się w latach 1898 – 1900 i – po przerwie spowodowanej przymusowym zawieszeniem – w latach 1902 – 1903.

            Od r. 1899 działał także w ruchu zawodowym jako członek Krajowej Komisji Zawodowej, zorganizował też konsumy i kilka zawodowych stowarzyszeń robotniczych w Przemyślu, współpracował z dwutygodnikiem „Kolejarz”. Pisywał na temat ruchu robotniczego w Galicji liczne artykuły i korespondencje z Przemyśla w czasopismach socjalistycznych (w „Przedświcie”, „Naprzodzie”, „Nowym Robotniku”, „Świetle”, „Promieniu” i „Kalendarzu Robotniczym” i pismach lokalnych, poza wspomnianymi także w „Kurierze Przemyskim” 1895 – 1897). W 1900 r. wydał specjalną Jednodniówkę, drukowaną we Lwowie (datowaną 14 VII 1900), w której napiętnował imiennie oficerów trzech pułków piechoty stacjonujących w Przemyślu za znęcanie się nad żołnierzami. W głośnym procesie (19 – 26 II 1901) we Lwowie, Reger został skazany na tydzień aresztu za obrazę władzy. W ciągu 8. lat (1896 – 1903) pracy partyjnej miał 30 procesów politycznych i przesiedział ogółem 3 lata kary w więzieniach i śledztwach.

            W czasie służby wojskowej (1901) zapadł na gruźlicę, z której nie udało się go wyleczyć mimo starannej opieki lekarzy. Reger zmarł 30 XI 1904 w Przemyślu (w wieku 28 lat) i został manifestacyjnie tamże pochowany 2 XII tr. na cmentarzu Komunalnym.

__________________

szerzej zob.: Wiesław Bieńkowski: Reger Witold Wacław, [w:] Polski Słownik Biograficzny, 1987, s. 733-734; A. Gilewicz: Listy Witolda Regera wysyłane w latach 1896 – 1902 z Przemyśla do Londynu do Związku Zagranicznego Socjalistów Polskich, Przemyśl 1963